شراکت نوعی تجارت است که در آن توافق نامه رسمی بین دو یا چند نفر منعقد می شود که توافق می کنند مالک مشترک باشند، مسئولیت های اداره یک سازمان را تقسیم کنند و درآمد یا زیان هایی را که کسب و کار ایجاد می کند تقسیم کنند.
در هند، تمام جنبه ها و وظایف مشارکت تحت “قانون مشارکت هند 1932” اداره می شود. این قانون مشخص توضیح می‌دهد که مشارکت، ارتباط بین دو یا چند فرد یا طرف است که پذیرفته‌اند سود حاصل از تجارت را تحت نظارت همه اعضا یا به نمایندگی از سایر اعضا تقسیم کنند.
انواع مشارکت
شراکت بسته به ایالت و محل فعالیت کسب و کار به انواع مختلفی تقسیم می شود. در اینجا برخی از جنبه های کلی سه نوع متداول شراکت آورده شده است.
شرکت تضامنی عمومی
یک شرکت تضامنی شامل دو یا چند مالک برای اداره یک تجارت است. در این مشارکت، هر یک از شرکا با حقوق مساوی نماینده شرکت هستند. همه شرکا می توانند در فعالیت های مدیریتی، تصمیم گیری شرکت کنند و حق کنترل کسب و کار را داشته باشند. به همین ترتیب، سود، بدهی و بدهی به طور مساوی تقسیم و به طور مساوی تقسیم می شود.
به عبارت دیگر، تعریف شرکت تضامنی را می‌توان آن دسته از شرکت‌هایی دانست که حقوق و مسئولیت‌ها از نظر مدیریت و تصمیم‌گیری به طور مساوی تقسیم می‌شوند. هر شریک باید مسئولیت کامل بدهی ها و مسئولیت های متحمل شده توسط شریک دیگر را بپذیرد. در صورت شکایت از یکی از شرکا، سایر شرکا مسئول محسوب می شوند. طلبکار یا دادگاه دارایی های شخصی شریک را نگه می دارد. بنابراین، اکثر شرکا این مشارکت را انتخاب نمی کنند.
مشارکت محدود
در این شرکت تضامنی شامل شرکای عام و با مسئولیت محدود می شود. شریک تضامنی دارای مسئولیت نامحدود است، تجارت و سایر شرکای محدود را اداره می کند. شرکای محدود کنترل محدودی بر تجارت دارند (محدود به سرمایه گذاری او). آنها با عملیات روزمره شرکت مرتبط نیستند.
در اکثر موارد شرکای محدود فقط سرمایه گذاری می کنند و سهم سود می برند. آنها هیچ علاقه ای به مشارکت در مدیریت یا تصمیم گیری ندارند. این عدم مشارکت به این معنی است که آنها حق جبران خسارات مشارکت را از اظهارنامه مالیات بر درآمد خود ندارند.
مشارکت با مسئولیت محدود
در مشارکت با مسئولیت محدود (LLP) همه شرکا دارای مسئولیت محدود هستند. هر شریک در برابر اشتباهات قانونی و مالی شرکای دیگر محافظت می شود. شرکت با مسئولیت محدود تقریباً شبیه به شرکت با مسئولیت محدود (LLC) است اما با مشارکت محدود یا تضامنی متفاوت است.
مشارکت در اراده
شراکت در اراده را می توان زمانی تعریف کرد که هیچ بندی در مورد انقضای شرکت تضامنی ذکر نشده باشد. طبق بخش 7 قانون مشارکت هند 1932، دو شرطی که باید توسط یک شرکت برای تبدیل شدن به یک مشارکت در اراده انجام شود عبارتند از:
قرارداد مشارکت نباید تاریخ انقضای مشخصی داشته باشد.
هیچ تعیین خاصی از مشارکت نباید ذکر شود.
بنابراین اگر مدت و تعیین در قرارداد ذکر شده باشد شراکت به میل نیست. همچنین در ابتدا در صورتی که بنگاه دارای تاریخ انقضا معین بوده ولی فعالیت شرکت پس از تاریخ مذکور ادامه داشته باشد به میل خود شرکت تضامنی محسوب می شود.
ویژگی های مشارکت
در زیر چند ویژگی مشارکت ذکر شده است:
- قرارداد بین شرکا : این عبارت است از اجتماع دو یا چند نفر و مشارکت از یک توافق یا قرارداد ناشی می شود. قرارداد (توافق) اساس ارتباط بین شرکا می شود. چنین توافقی به صورت کتبی است. یک توافق شفاهی کاملاً مشروع است. برای جلوگیری از اختلاف، همیشه خوب است که شرکا یک نسخه از توافق نامه کتبی داشته باشند.
- دو یا چند نفر: برای تجلی مشارکت، حداقل باید دو (2) نفر دارای هدف مشترک باشند. به بیان دیگر، حداقل تعداد شرکا در یک شرکت می تواند دو (2) باشد. با این حال، محدودیتی برای حداکثر تعداد افراد وجود دارد.
- تقسیم سود: یکی دیگر از اجزای مهم شراکت این است که توافق بین شرکا باید سود و زیان یک شرکت تجاری را به اشتراک بگذارد. با این حال، تعریف ارائه شده در قانون مشارکت روشن می کند – مشارکت به عنوان یک ارتباط بین افرادی که رضایت خود را برای به اشتراک گذاشتن منافع یک تجارت داشته اند، تقسیم ضرر به طور ضمنی است. از این رو، تقسیم سود و زیان حیاتی است.
- انگیزه کسب و کار: برای یک شرکت مهم است که نوعی تجارت داشته باشد و باید انگیزه کسب سود داشته باشد.
- تجارت متقابل: شرکا مالک و همچنین عامل شرکت خود هستند. هر عملی که توسط یک شریک انجام شود می تواند بر سایر شرکا و شرکت تأثیر بگذارد. می توان نتیجه گرفت که این نقطه به عنوان یک آزمون مشارکت برای همه شرکا عمل می کند.
قانون مشارکت هند
اکثر مشاغل در هند یک تجارت شراکتی را اتخاذ می کنند، بنابراین برای نظارت و کنترل چنین شراکتی، قانون مشارکت هند در 1 اکتبر 1932 تأسیس شد. بر اساس این قانون مشارکت، توافق نامه ای بین دو یا چند نفر منعقد می شود که موافقت می کنند تجارت را اداره کنند. با هم و تقسیم سودی که از این تجارت به دست می آورند.
همچنین دانشجویان می توانند به مفاهیم اساسی حسابداری برای مشارکت مراجعه کنند
مزایای مشارکت
تشکیل آسان – یک قرارداد می تواند به صورت شفاهی یا چاپی به عنوان یک توافق نامه برای ورود به عنوان شریک و تأسیس یک شرکت باشد.
منابع بزرگ – برخلاف مالک انحصاری که هر مشارکت توسط یک نفر انجام می شود، شرکای شرکت می توانند سرمایه و سایر منابع بیشتری را در صورت نیاز مشارکت دهند.
انعطاف پذیری – اگر شرکا فکر می کنند که برای رسیدن به نتیجه مطلوب یا تغییر شرایط لازم است، می توانند هر گونه تغییری را آغاز کنند.
اشتراک ریسک – تمام ضررهای متحمل شده توسط شرکت به طور مساوی بین هر یک از شرکا توزیع می شود.
ترکیبی از مهارت های مختلف – شرکت مشارکتی از مزیت دانش، مهارت، تجربه و استعدادهای شرکای مختلف برخوردار است.
