سرمایه انسانی

اصطلاح سرمایه انسانی به ارزش اقتصادی تجربه و مهارت یک کارگر اشاره دارد. سرمایه انسانی شامل دارایی هایی مانند: آموزش، هوش، مهارت ها، سلامتی و سایر مواردی است که کارفرمایان برای آنها ارزش قائل هستند. مانند وفاداری و وقت شناسی. به این ترتیب، دارایی یا کیفیت نامشهودی است که در ترازنامه شرکت ذکر نشده (و نمی‌توان آن را) فهرست کرد. سرمایه انسانی برای افزایش بهره وری و در نتیجه سودآوری درک می شود. هر چه شرکت سرمایه گذاری بیشتری روی کارمندان خود انجام دهد، شانس بهره وری و موفقیت آن بیشتر می شود.

خوراکی های کلیدی

شناخت سرمایه انسانی

اغلب گفته می شود که یک سازمان فقط به اندازه افرادش از بالا به پایین خوب است. به همین دلیل است که سرمایه انسانی برای یک شرکت بسیار مهم است و معمولاً توسط بخش منابع انسانی سازمان (HR) مدیریت می شود که بر جذب نیروی کار، مدیریت و بهینه سازی نظارت دارد. دستورالعمل های دیگر آن شامل برنامه ریزی و استراتژی نیروی کار، استخدام ، آموزش و توسعه کارکنان، و گزارش و تجزیه و تحلیل است.

مفهوم سرمایه انسانی تشخیص می دهد که همه کار برابر نیست. اما کارفرمایان می توانند با سرمایه گذاری روی کارمندان، کیفیت آن سرمایه را بهبود بخشند. این را می توان از طریق آموزش، تجربه و توانایی های کارکنان انجام داد. همه اینها برای کارفرمایان و برای کل اقتصاد ارزش اقتصادی بالایی دارد .

از آنجایی که سرمایه انسانی مبتنی بر سرمایه گذاری مهارت ها و دانش کارکنان از طریق آموزش است، این سرمایه گذاری ها در سرمایه انسانی به راحتی قابل محاسبه است. مدیران منابع انسانی می توانند سود کل را قبل و بعد از هر سرمایه گذاری محاسبه کنند. هر بازگشت سرمایه (ROI) سرمایه انسانی را می توان با تقسیم کل سود شرکت بر سرمایه گذاری کلی آن در سرمایه انسانی محاسبه کرد.

ملاحظات خاص

سرمایه انسانی به ویژه در اقتصادهای جهانی تمایل به مهاجرت دارد. به همین دلیل است که اغلب جابه جایی از مکان های در حال توسعه یا مناطق روستایی به مناطق توسعه یافته تر و شهری وجود دارد. برخی از اقتصاددانان به این موضوع لقب فرار مغزها یا فرار سرمایه انسانی داده اند. این فرآیندی را توصیف می کند که برخی مناطق را توسعه نیافته نگه می دارد در حالی که برخی دیگر حتی توسعه یافته تر می شوند.

سرمایه انسانی و رشد اقتصادی

رابطه قوی بین سرمایه انسانی و رشد اقتصادی وجود دارد. به همین دلیل است که می تواند به رونق اقتصاد کمک کند. این به این دلیل است که افراد با مجموعه‌ای از مهارت‌ها و دانش‌های متنوع می‌آیند. این رابطه را می توان با میزان سرمایه گذاری در آموزش افراد سنجید.

برخی از دولت ها تشخیص می دهند که این رابطه بین سرمایه انسانی و اقتصاد وجود دارد و بنابراین آموزش عالی را با هزینه کم یا بدون هزینه ارائه می کنند. افرادی که با تحصیلات عالی در نیروی کار شرکت می کنند، اغلب حقوق بیشتری خواهند داشت. به این معنی که می توانند بیشتر هزینه کنند.

آیا سرمایه انسانی کاهش می یابد؟

مانند هر چیز دیگری، سرمایه انسانی از کاهش ارزش مصون نیست . این اغلب با دستمزد یا توانایی ماندن در نیروی کار اندازه گیری می شود. رایج‌ترین روش‌هایی که می‌تواند ارزش سرمایه انسانی را کاهش دهد، از طریق بیکاری، آسیب، زوال ذهنی یا ناتوانی در همگام شدن با نوآوری است.

کارمندی را در نظر بگیرید که مهارت تخصصی دارد. اگر دوره طولانی بیکاری را پشت سر بگذارند، ممکن است نتوانند این سطوح تخصص را حفظ کنند. این به این دلیل است که وقتی بالاخره دوباره وارد نیروی کار می شوند، ممکن است مهارت های آنها دیگر مورد تقاضا نباشد.

تاریخچه سرمایه انسانی

ایده سرمایه انسانی را می توان به قرن هجدهم ردیابی کرد. آدام اسمیت در کتاب خود به نام «تحقیق در ماهیت و علل ثروت ملل» به این مفهوم اشاره کرد که در آن ثروت را بررسی کرد. ، دانش، آموزش، استعدادها و تجربیات یک ملت را بررسی کرد.

• آدامز پیشنهاد کرد که بهبود سرمایه انسانی از طریق آموزش و آموزش منجر به یک شرکت سودآورتر می شود که به ثروت جمعی جامعه می افزاید. به گفته اسمیت، این باعث می‌شود که این پیروزی برای همه باشد.

• در زمان های اخیر، این اصطلاح برای توصیف نیروی کار مورد نیاز برای تولید کالاهای تولیدی استفاده می شود. اما مدرن ترین نظریه توسط چندین اقتصاددان مختلف از جمله گری بکر و تئودور شولتز استفاده شد استفاده شد که این اصطلاح را در دهه 1960 برای بازتاب ارزش ظرفیت های انسانی ابداع کردند.

• شولتز معتقد بود سرمایه انسانی مانند هر شکل دیگری از سرمایه برای بهبود کیفیت و سطح تولید است است. این امر مستلزم سرمایه گذاری در آموزش، آموزش و افزایش مزایای کارکنان سازمان است.

نقد نظریه های سرمایه انسانی

نظریه سرمایه انسانی مورد انتقاد بسیاری از افرادی که در زمینه آموزش و پرورش فعالیت می کنند، شده است. در دهه 1960، این نظریه عمدتاً به این دلیل مورد حمله قرار گرفت که فردگرایی بورژوایی را مشروعیت بخشید، که به عنوان خودخواهانه و استثمارگر تلقی می شد. طبقه بورژوازی شامل آنهایی از طبقه متوسط ​​بود که گمان می رفت از طبقه کارگر استثمار می کنند. همچنین اعتقاد بر این بود که این تئوری مردم را برای هر گونه نقصی که در سیستم رخ می دهد و ایجاد سرمایه داران از کارگران سرزنش می کند.

کلام آخر

یک برنامه جبران خدمات زمانی موفق است که عادلانه باشد و جوابگوی نیاز تمام کارکنان باشد.شرکت راهکارهای نرم افزاری پارسان برای رفع تمامی نیازهای شما در حوزه ی نرم افزاری، سامانه یکپارچه تحت وب پارسان را خدمت شما پیشکش می دارد.

.شما می توانید از طریق لینکهای زیر، توضیحات جامع و کامل محصولات را مطالعه نماییدو در صورت نیاز اقدام به ارسال درخواست دموی رایگان از این سامانه کنید.همچنین کارشناسان ما در واحد فروش، مشتاقانه آماده پاسخگویی به تمامی سوالات شما مشتریان گرامی در خصوص نحوه ی ارائه ی سیستم، عقد قرارداد و سایر موارد مرتبط هستند.